جلسه دفاع : سید بابک موسوی - مهندسي بیوتکنولوژی

خلاصه خبر: جلسه دفاع از رساله

عنوان رساله:  توسعه روش های جدیدی برای افزایش بازده فرایند بازتاخوردگی رتپلیز (فعال كننده پلاسمينوژن بافتی نوترکیب)
 

  • ارائه  کننده: سید بابک موسوی
     
  •   استاد راهنما: سید عباس شجاع الساداتی و محمد رضا فاضلی
     
  •   استاد ناظر خارجی: دکتر باقر یخچالی و دکتر فاطمه تابنده
     
  •   استاد ناظر داخلی: دکتر ابراهیم واشقانی فراهانی و دکتر عبدل طهرانی
     
  •   استاد مشاور: سمیره هاشمی نجف آبادی
     
  • مکان: کلاس P4 دانشکده مهندسی شیمی
     
  •   تاریخ: 1395/12/21
     
  •  ساعت: 16:00


 چکیده

فعال‌کننده پلاسمینوژن بافتی نوترکیب (رتپلیز) در میزبان اشریشیا کلی به شکل اجسام الحاقی تولید شده و مشکل‌ترین مرحله در فرآیند خالص سازی این دارو، بازتاخوردگی است. بررسی افزودنی های مختلف بازتاخوردگی نشان داد که گلیسرول و ترانگزامیک ‌اسید به‌طور مؤثرتری باعث افزایش بازده بازتاخوردگی رتپلیز می‌شوند. محلول بازتاخوردگی بهینه شده حاوی: 5/3 مولار اوره، (v/v) 33% گلیسرول و 400 میلی‌مولار ترانگزامیک ‌اسید منجر به بیشترین بازده بازتاخوردگی (41/76%) در غلظت رتپلیز 25 میکروگرم در میلی‌لیتر شد. در این پژوهش ترانگزامیک ‌اسید برای اولین بار به عنوان افزودنی برای افزایش بازده بازتاخوردگی رتپلیز معرفی شد. برای افزایش غلظت رتپلیز در فرآیند بازتاخوردگی، روش افزایش نوبه‌ای (پالسی) پروتئین واسرشته به بافر بازتاخوردگی بررسی شد. با افزودن رتپلیز واسرشته با غلظت 25 میکروگرم بر میلی‌لیتر در هر بار، با فاصله زمانی 1 ساعت و با تعداد 12 بار افزودن پروتئین واسرشته (غلظت نهایی300میکروگرم در میلی‌لیتر) بازده 53/49% برای بازتاخوردگی رتپلیز حاصل شد که تقریباً دو برابر بازده حاصل شده با روش رقیق‌سازی در همان غلظت پروتئین بود. برای کاهش تشکیل توده‌های با پیوندکووالانت در حین بازتاخوردگی روش بازتاخوردگی دو مرحله‌ای توسعه داده شد. در شرایط بهینه شامل سیستئین با غلظت 2/4 میلی‌مولار و 2/8 pH برای بافر مرحله دوم و سرعت 02/0 میلی‌لیتر بر دقیقه برای افزودن بافر مرحله دوم، بازده بازتاخوردگی 64/58 % در غلظت 250 میکروگرم بر میلی‌لیتر رتپلیز حاصل شد. در روش بازتاخوردگی با استفاده از کروماتوگرافی صافی ژل، رویکرد شیب چندگانه برای بازتاخوردگی پروتئین‌های حاوی چندین پیوند دی‌سولفیدی توسعه داده شد. با اعمال یک شیب چهارگانه شامل شیب خطی کاهشی اوره، شیب خطی افزایشی pH، غلظت سیستئین و ال-آرژنین در 35% ارتفاع ستون، بازده بازتاخوردگی72/49% برای رتپلیز با غلظت اولیه 4 میلی‌گرم بر میلی‌لیتر حاصل شد که به ترتیب 4 و 5/2 برابر بازده بدست آمده با روش الوشن بدون شیب و روش الوشن شیب کاهشی غلظت اوره همراه با شیب افزایشی غلظت ال-آرژنین بود. در ادامه، بازتاخوردگی رتپلیز با استفاده از کروماتوگرافی تبادل آنیون مورد بررسی قرار گرفت. روش بازتاخوردگی غیر جذبی با استفاده از کروماتوگرافی تبادل آنیون برای اولین بار در این پژوهش معرفی شد. در این روش که افزودن پروتئین واسرشته به درون ستون کروماتوگرافی به‌صورت خوراک‌دهی ناپیوسته انجام می شود، غلظت سدیم کلراید در بافر بازتاخوردگی طوری تنظیم می‌شود که فقط توده‌های تشکیل شده حین فرایند بازتاخوردگی جذب فاز ساکن گروماتوگرافی شوند. با استفاده از این روش بازده 32/65% برای بازتاخوردگی رتپلیز با غلظت نهایی 250 میکروگرم بر میلی‌لیتر حاصل شد.

 کلمات کلیدی

اجسام الحاقی، پروتئین نوترکیب رتپلیز ، اشریشیا کلی، بازتاخوردگی، ترانگزامیک ‌اسید، کروماتوگرافی تبادل یون، کروماتوگرافی صافی ژل

 

 


21 اسفند 1395 / تعداد نمایش : 2688