جلسه دفاع از رساله خانم فاطمه سعیدی - گروه حشره شناسی کشاورزی

خلاصه خبر: بررسی سازوکارهای زمستان گذرانی و تحمل سرما در چهار گونه از شته های مهم غلات

جلسه دفاع از رساله: فاطمه سعیدی                                                                                     گروه: حشره شناسی کشاورزی       

عنوان رساله:  بررسی سازوکارهای زمستان گذرانی و تحمل سرما در چهار گونه از شته­های مهم غلات

ارائه کننده: فاطمه سعیدی

استاد راهنمای اول (اصلی) :  آقای دکتر سعید محرمی­پور  

استاد راهنمای دوم :  

  استاد مشاور اول : آقای دکتر اعظم میکانی

استاد ناظر داخلی: آقای دکتر علی اصغر طالبی کهدوئی

استاد ناظر داخلی: آقای دکتر محمد مهرآبادی  

استاد ناظر خارجی : آقای دکتر جلال جلالی سندی      

استاد ناظر خارجی:آقای دکتر حسین فرازمند    

نماینده تحصیلات تکمیلی: آقای دکتر علی اصغر طالبی کهدوئی

مکان : آمفی تئاتر شماره 2

تاریخ: 96/04/10

چکیده

شته ی برگ یولاف Rhopalosiphum padi(L.)، شته معمولی گندم(Rondani)  Schizaphis graminumو شته روسی گندم(Mordvilko)  Diuraphis noxiaیکی از آفات مهم گندم و جو می باشند. جمعیت های شته ها در بهار تحت تأثیر دمای زمستان و تحمل سرما قرار دارد. از این رو در این مطالعه تحمل سرما در این شته ها به طور ماهانه طی فصول پاییز و زمستان روی جمعیت های پرورش داده شده در محیط طبیعی مورد بررسی قرار گرفت. در هر سه گونه شته میانگین نقطه انجماد پایین تر از 20- درجه سلسیوس به دست آمد و طی ماه های مورد مطالعه از نوسانات بسیار کمی (3-1 درجه سلسیوس) برخوردار بود. LT50(دمای مرگ و میر 50 درصد افراد جمعیت مورد مطالعه) طی ماه های مورد مطالعه تغییرات فصلی قابل توجهی نشان داد به طوری که در شته های برگ یولاف، معمولی گندم و روسی گندم به ترتیب از 3/7- ، 1/9- و 08/5- درجه سلسیوس در مهر ماه به 4/10- ، 7/10- و 9/17- درجه سلسیوس در دی ماه که سردترین ماه سال می باشد کاهش یافت که نشان دهنده ارتباط تحمل سرما و تغییرات دمای هوا می باشد. از بین سه گونه، شته روسی گندم پایین ترین LT50و بالاترین دماهای آستانه حرکتی را نشان داد. هر سه گونه شته قابلیت افزایش سریع تحمل سرما را در واکنش به کاهش ناگهانی دمای هوا از طریق سرماسختی سریع نشان دادند به طوری که قرار گرفتن به مدت کوتاه (سه تا پنج ساعت) در دمای صفر درجه سلسیوس بقای آن ها را در دماهای زیر صفر درجه سلسیوس به میزان زیادی افزایش داد. در افراد بالغ زمستان گذران هر سه گونه شته، چهار ترکیب گلوکز، مانیتول، مایواینوزیتول و ترهالوز شناسایی شد. غلظت این ترکیبات در ماه های سرد افزایش قابل توجهی یافت که مطابقت بالایی با افزایش تحمل شته ها به سرما داشت. نتایج نشان می دهند که این شته ها با وجود اینکه در طول پاییز و زمستان فعال هستند اما ظرفیت تحمل به سرمای بالایی دارند و مجموعه ای از عوامل اکولوژیک و فیزیولوژیک باعث می شوند تا این شته ها نیز همانند سایر حشرات سرماسختی فصلی را نشان دهند. در این مطالعه مقایسه ای بین تحمل سرما و گرما در شته جالیز Aphis gossypiiGloverبه عنوان یک شته گرمادوست و شته روسی گندم و شته معمولی گندم به عنوان شته های سرمادوست صورت گرفت. شته ها جهت سازگاری در دماهای بالا به مدت یک هفته در هر کدام از دماهای 25، 30 و دو روز در دمای 35 درجه سلسیوس، و جهت سازگاری در دماهای پایین به مدت یک هفته در هر کدام از دماهای 15، 10، 5 و صفر درجه سلسیوس قرار داده شدند. در پایان هر تیمار، تحمل سرما و گرما، HSP70و  قندها و پلی ال ها در آن ها اندازه گیری شد. هر سه گونه شته در اثر سازگاری با دماهای بالا تحمل گرمای بالاتر و در اثر سازگاری با دماهای پایین تحمل سرمای بالاتر نشان دادند. مقدار HSP70در شته جالیز فقط در اثر سازگاری در دماهای بالا و در شته روسی فقط در اثر سازگاری با دماهای پایین افزایش یافت. در هر سه گونه شته غلظت ترکیبات ضد یخ هم در سازش گرمایی و هم در سازش سرمایی افزایش یافت. به نظر می رسد مانیتول در دماهای بالا و گلوکز در دماهای پایین نقش محافظت دمایی را در شته ها بر عهده داشته باشند.

واژه­های کلیدی:شته های غلات، شته جالیز، زمستان گذرانی، استرس دمایی، ترکیبات ضدیخ، HSP70

 

 

 


31 خرداد 1396 / تعداد نمایش : 4514