دکتر ناصری در ادامه افزود: کنوانسیون تغییر آب و هوا که UNFCCC، United Nations Framework Convention on Climate Change است، عالی ت رین مرجع تصمیم گیری که بر اساس اجماع تصمیم گیری م ی کند، همین کنفرانس متعاهدین آن است که حدود صد و پنج یا شش کشور در آن عضو هستند و بزرگ ترین و فراگیرترین برنامه جنبی اقدام محیط زیستی است که سازمان ملل دارد.
وي خاطر نشان كرد: کشور ما هم برنامه اولیه کاهش انتشار خود را تا 12 درصد آماده کرده است، ولی عملیاتی شدن آن همانگونه که گفته شد چالش های خاص خود را دارد، که بخشی از آن برمی گردد به فناوری و دسترسی کمتر ما به زیرساخت های مناسب و از طرفی عدم توانایی هضم تکنولوژی های بالا. چالش های مالی بخش دیگر این موضوع است. دلیل آن فشارهایی می باشد که در 5 – 6 سال اخیر به کشور آمده است، البته بخش عمده ای از این سرمایه گذاری در قالب صرفه جویی های مصرف انرژی است که به مرور زمان این سرمایه برمی گردد. در هر صورت توافق نامه پاریس هم یک فرصت است و هم تعهدآور که باید جنبه های مثبت و منفی آن مدنظر باشد. این توافق نامه جامع است یعنی هیچ چیز دیگری این را تحت تأثیر قرار نمی دهد و هرگونه تغییر باید در قالب تفاهم نامه پاریس با نظر اجماعی متعاهدین دنبال شود.
وي در پايان گفت: از نیازهای دیگر لزوم حضور وزارت علوم و ارائه آموزش به افرادی که با تخصص های مختلف وارد دانشگاه ها می شوند، کلیدهای مدیریتی نیز داده شود. به همین افراد باید توصیه شود که محیط زیست کشور همانند کشتی کلانی است که همه در آن سوارند، لذا بدون توجه به رشته اصلی، این مباحث باید در وزارت علوم نهادینه شوند.