موسوی تصریح کرد: با توجه به تنگناهای فراوان، خودمان دست به کار شدیم و طی پژوهش های انجام گرفته برای یافتن ماده مناسب و موجود در کشور، پلی اتیلن گلیکول 1000 با دمای ذوب 35 تا 40 درجه سانتیگراد برای این امر انتخاب شد زیرا با توجه به اینکه دمای بهینه برای عملکرد سلول فتوولتائیک، 25 درجه سانتیگراد است، برای کنترل دمایی آن باید ماده ای با دمای ذوب 25 تا 30 درجه سانتیگراد مورد استفاده قرار می گرفت.
وی درباره تفاوت های این پروژه با دیگر روش های رایج به منظور خنک سازی پنل های فتوولتائیک در دنیا گفت: در پژوهش ما آزمایش خنک سازی سلول فتوولتائیک توسط مواد تغییر فاز و در شرایط جوی واقعی انجام شد درحالیکه آزمایش های انجام گرفته پیش از این در مقیاس آزمایشگاهی و در شرایط مصنوعی (تابش توسط چراغ شبیه ساز خورشید و داخل آزمایشگاه) بود.
به گفته موسوی، ابعاد سلول های مورد آزمایش گرفته پیش از این معمولا کمتر از 10 سانتیمتر گزارش شده اند درحالیکه ابعاد سلول مورد آزمایش در پژوهش وی، 50 در 60 سانتیمتر است.
نتیجه این طرح پژوهشی، کنترل دمایی سلول های فتوولتائیک و افزایش هشت درصدی راندمان تولید برق از سلولهای خورشیدی است که می توان از آن در نیروگاه های خورشیدی، عایق های هوشمند، صنعت ساختمان یا نساجی استفاده کرد.
این پژوهشگر ایرانی، صرفه جویی در مصرف انرژی، افزایش راندمان انرژی خورشیدی و کمک به حفاظت از محیط زیست را از جمله مزایای استفاده از این روش برشمرد و یادآور شد: استفاده از این روش در کشوری مانند ایران که اکثر روزهای سال، هوای آفتابی دارد از توجیه اقتصادی بالایی برخوردار خواهد بود.
پروژه تحقیقاتی 'بازیافت گرما از سطح سلولهای خورشیدی' در سال 1392 منجر به ثبت اختراع و کسب رتبه در جشنواره اختراعات بنیاد ملی نخبگان شده است و اکنون مراحل تکمیلی را می گذراند.
گفتنی است این طرح تحقیقاتی در قالب پایان نامه کارشناسی ارشد با راهنمایی دکتر 'سید مجتبی صدرعاملی' عضو هیات علمی دانشگاه با عنوان 'بازیافت گرما از سطح سلول های خورشیدی' در دانشکده مهندسی شیمی انجام شده است.